මිනිස්සු ජීවත්වෙන්න කොච්චර දුකක් විදිනවද කියලා අපිට තේරෙන්නෙ නෑ. අපේ ගොඩක් අය මේ ලෝකෙ දුක පොඩ්ඩකුයි සතුට පොඩ්ඩකුයි දරාගෙන ජීවිතේ මැදිහත් සිතින් විදිනවා. සමහරවිට දුක් කදුලැල් වැස්සක් මැද පුංචි සෙවණක ඉදගෙන සතුට විදිනවා වෙන්නත් පුලුවන්. ඒත් ජීවිතේම දුක උරුම මිනිස්සුත් අප අතර ඉන්නවා .ජීවිතේ මරුවට උකස් කරලා ඒ උකස සින්නවුනදාට වෙන දේ දැනගෙන දහසකුත් දුක් කදුලැල් හිතේ තියාගෙන උකස බේරගන්න උත්සහ කරන අයත් මේ ලෝකෙ ඉන්නවා.
අද අපි ගියා ජීවිතේ වෙනුවෙන් මරුවා සමග සටනක් කරන පුංචි ළමයි ටිකකට සතුටක් දෙන්න. ඒ මහරගම පිළිකා රෝහලට.
යන්න කලින් ඉදලම අප්සට් ගහලා තිබ්බ මගෙ ඔලුව, ඇතුලට ගියාට පස්සෙ තවත් අප්සට් ගැහුවෙ ඒ පුංචි ළමයින්ගෙ වයස දැකලා. තාමත් අම්මගෙ කිරිබොන වයසෙ ළමයිනුත් එතන හිටියා. ඒ පුංචි හිත්වල තවමත් කිසිම අදහසක් නැතිව ඇති පිළිකාව කියන්නෙ මොකක්ද කියලා. එතන හිටපු වයසින් වැඩි ළමයිගෙ ඇස්වල තිබ්බ තේරුමක් නැති බැල්ම, බලාගත්ත අත බලාගෙන කල්පනාකරන ගතිය, දුක ඒ ළමයි ඉන්න තත්වය මට පෙන්නලා දුන්නා.
අපි තෑගි දෙද්දි ඒ ඇස්වල තිබ්බ සතුට මගේ ඇස්වලට ආපු කදුලු ආයිත් හරවන්න පුලුවන් උනා.
අපි මෙහෙම ජීවිතයක් ගෙවන්න තරම් මාර වාසනාවන්තයි. හැමදේම වෙන්නෙ අපි කරන හොද නරක මත. අපි කරන දේ අපි අරගෙන යනවා. කොච්චර හම්බකරත් ඒවා යනදාට ගෙනියන්න වෙන්නෙ නෑ. පුලුවන්නම් පුංචි ළමෙක්ගෙ හිනාව, සතුට වෙනුවෙන් පුංචි දෙයක් කරන්න. ඒ සතුට ඇති ඔයාලගෙ ජීවිතේ එළිය කරන්න. අපි නාස්තිකරන දහස් ගනන් කාසි කොල අතරෙ අසරණ ළමෙක් වෙනුවෙන් එක රුපියලක් වෙන් කරන්න. මොකද රුපියල් දහස්ගානක් හැදෙන්නෙත් රුපියලේ ඒවා දහස් ගානක් එකතුවුනාම.
අපිට මේ ලෝකෙ ඉන්න හැම අසරණ ළමෙක්ටම උදව් කරන්න බෑ. ඒත් ඒ ළමයින්ට උදව් කරන්න අපේ යාලුවොන්ව පොලඹවන්න අපිට පුළුවන්. එක හිතක් හදන්න. ඔයාට පින් ගොඩක් ලැබෙයි.
අපිට මේ ලෝකෙ ඉන්න හැම අසරණ ළමෙක්ටම උදව් කරන්න බෑ. ඒත් ඒ ළමයින්ට උදව් කරන්න අපේ යාලුවොන්ව පොලඹවන්න අපිට පුළුවන්. එක හිතක් හදන්න. ඔයාට පින් ගොඩක් ලැබෙයි.
No comments:
Post a Comment