ඔන්න දවසක් කලු කූඹි රැලක් කෑම හොයාගෙන ගුලෙන් එළියට ආවා. කූඹි රැලේ එක එකා එක එක පැතිවලට ගිහින් පුංචි පුංචි කෑම ජාති ගොඩක් හොයාගෙන ඇවිත් ඒවා ගුලේ ගබඩා කළා. එයාලා ගොඩක් මහන්සි වෙලා දවස්පතා වැඩකලා. සමහර දාට කෑම ආකර පිටින් එයාලට හම්බවුනා.
ඒ කූඹි රැලේ නායක කඩියා, හැමදාම උදේ ඉදන් රෑ වෙනකම්ම කූඹි රැලෙන් වැඩගත්තා. කෑම හොයාගන්න අමාරු උනොත් ගල් කැටයක් හරි උස්සගෙන ඇවිත් ගුල ලගින් දාන්න කියලා කඩියා අණකලා. කූඹින්ගෙ මහන්සිය නිසා කූඹි ගුලේ ගබඩාව ටිකෙන් ටික පිරුනා.
එක දවසක් කූඹියෙක් කෑම හොයාගන්න බැරිව ආයිත් කූඹි ගුලට එනකොට ඒක කඩියා දැක්කා. කඩියා ඒ කූඹියට කතා කලා.
-උඹලට මම කියලා තියෙනවා නේද කෑම හොයාගන්න බැරි උනොත් අතපය වන වන එන්න එපා කියලා.ගල් කැටයක් හරිඋස්සන් එන්න කියලා මම උඹලට කියලා නැද්ද?
-අනේ සමාවෙන්න සර්, මම ගල්කැටයක් අරන් ආවෙ නැත්තෙ මට ඉක්මනට ඇවිත් වෙන පැත්තකට කෑම හොයන්න යන්න පුලුවන් නිසා.ගල් කැටේ අරන් එද්දි ඒකෙ බර නිසා මට හිමීට එන්න වෙන්නෙ. ඉතින් සර් මම ඒකයි ගල් කැටේ අරන් ආවෙ නැත්තෙ. අනික සර් ඇයි අපි ඈතින් ගල් අරන් එන්නෙ? අපේ ගුල හාරපුවෙලේ එළියට දාපු ගල් ටික අපේ ගුලේ ආරක්ෂාවට ඇති නේද? ඒවා මදිනම් මේ අහල පහල ගල් ඕන තරම් තියෙනවානෙ සර්. ඒවා අපිට පාවිච්චි කරන්න පුලුවන්නෙ.
මේක අහපු කඩියට හොදටම කේන්ති ගියා.
-උඹට ඒක වැඩක් නෑ. මම දෙයක් කිවුවොත් ඒක හරි හෝ වැරදි හෝ ඒක වෙන්නම ඕනෙ. උඹලා ඉන්නෙ මම කියන දේ කරන්න. එහෙම නැතිව මට හරි වැරැද්ද පෙන්නලා දෙන්න නෙමෙයි. උඹට තේරුනාද?
-තේරුනා සර්.
අපේ බොසාත් හරියට කඩියා වගේ. මම අසරණ කූඹියා වගේ හැමදේටම ඔලුව නමන් ඉන්න ඕනෙ.
No comments:
Post a Comment