නිසංසලයි සදකැන් ගං දිය වැටෙනා.
හැගුම්බරයි මා සිත දියවැල් ලෙසිනා.
සදේ රැසට පෙම් කල ගං දිය ලෙසිනා.
මුලා උනා මගේ කියා සද කිරනා.
අහසින් වැටෙන සදකැන් වාසනාවන්.
පොළව තෙමන වැහි දිය වාසනාවන්.
සයුරේ තිබෙන සැඩරළ වාසනාවන්.
අමවක වුවත් ඔබ මට වාසනාවන්.
ගංදිය ලෙසින් සයුර කරා බසිමින්නේ.
ක්ෂිතිජය තුලින් එක්වන පැතුමක් තුලිනේ
අහස පොළව කෙදිනද ලොව එක්වන්නේ?
රැවටුනෙ මමයි මිරිගුව තුල හිදිමින්නේ.
No comments:
Post a Comment